Świątynia Zesłania Ducha Świętego
Świątynia Zesłania Ducha Świętego w Michalovcach jest kościołem klasztornym i należy do kompleksu klasztoru greckokatolickich redemptorystów. Obiekt klasztoru został zbudowany w latach 1930-1931. Greckokatoliccy redemptoryści osiedli w nim jesienią 1931 r. Dnia 7 września 1931 r. otwartą dla wiernych kaplicę w klasztorze poświęcił wikariusz eparchii mukaczewskiej Alexander Stojka (1890-1943), a 17 września 1931 sam klasztor poświęcił protoihumen redemptorystów w Haliču - Jozef Schrijvers (1876-1945).00 W przestronnej kaplicy klasztornej (o rozmiarach 13 x 12 x 9 m) odprawiano również liturgię dla wiernych (miejsce, gdzie znajdowała się kaplica do dziś wyznacza mała kopuła z krzyżem na dachu na skraju jednego ze skrzydeł klasztoru). Wkrótce jednak przestała wystarczać na potrzeby wiernych, więc już w rok po poświęceniu klasztoru zaczęto się poważnie zastanawiać nad budową nowej świątyni. W ramach planowania przygotowań – jeszcze w 1932 roku – pierwsi wierni zaczęli dobrowolnie zwozić materiały budowlane (piasek i żwir). Spośród wielu planów świątyni wybrano w końcu projekt inż. Vladimíra Sičinskiego. Samą budowę według zmienionych planów prowadził budowniczy Juraj Pridalrtus z Michaloviec. Wśród redemptorystów największe zasługi dla budowy świątyni miał o. Ján Cyril Zakopal – ówczesny ihumen michalovski (był prawdziwą „lokomotywą” całego przedsięwzięcia).
Pomimo przedłużającego się kryzysu gospodarczego redemptoryści odważnie przystąpili do budowy jakże potrzebnej świątyni. Na początku 1934 roku zaczęło załatwiać wszystkie niezbędne pozwolenia, a 2 lipca 1934 roku rozczęto kopanie fundamentów. Kamień węgielny pod świątynię został poświęcony 22 lipca 1934 r. przez kanonika i dyrektora urzędu eparchialnego w Užhorodzie – Msgr. o. Alexandra Jankoviča.
Zgodnie z planami świątynia, składająca się z chóru i dwóch zakrystii, miała pomieścić ponad 1 500 osób.
Tempo prac przerosło oczekiwania i budowa postępowała bardzo szybko, przede wszystkim dzięki ofiarności i wsparciu tutejszej ludności. Końcem jesieni 1934 r. zakończono budowę ścian i gotowa była też podstawowa konstrukcja kopuły – podczas jej budowy wykorzystano nowoczesną wtedy technologię betonu wylewanego. Do końca 1934 roku zakończono budowę w stanie surowym i zaczęto prace wewnątrz. Dnia 9 kwietnia 1935 r. zakończono zwożenie gliny do świątyni. Gdy 29 kwietnia o. Ján Fedorko poświęcił krzyż na kopule, a 9 sierpnia dekarze zamontowali na świątyni pozłacany hełm, nowy obiekt nabrał już konkretnego kształtu. Pod koniec sierpnia 1935 r. zakończono roboty zewnętrzne, a prace wewnątrz również dobiegały końca.
